πριν το 16...

Θα μείνεις πάλι πίσω απ' τα κλειστά παράθυρα,
των ρημαγμένων ονείρων μας,
πίσω από ένα θολό βρώμικο τζάμι,
μιας ρημαγμένης ψυχής!
Θα βλέπεις τον άνεμο που σε χαστουκίζει,
στο σιωπηλό σου κατώφλι
στο ανισόρροπο κάλεσμα μιας πνοής,
πίσω από ένα ανύπαρκτο χθες!
Θα ακούς τις ριπές της ανάσας μου
στο κάθε ρήμα της σιωπής μας,
μικρές έγχρωμες προσδοκίες συνθλίβονται
ξανά και ξανά θρυμματίζονται στο απόλυτο αν!
Θα μείνεις πίσω από όλα τα υπαρκτά μας,
τοπία και είδωλα στων θεών μας θυσίες!
Νυχτώνει απόψε, σκοτάδι και σιωπή,
αυτή η απέραντη σιωπή που κραυγάζει!

"windows" © 25/11/15 γ.κ.

Θα μείνεις πάλι πίσω απ το βρεγμένο σκαλοπάτι
των ποτισμένων αιώνων ο όλεθρος ζει!
Θα έρθει και ο πόνος και η κόλαση συντροφιά!
Εσύ απ' έξω θα θέλεις να σώσεις,
μα θα τρέχεις για να σωθείς, να γλυτώσεις!
Θα βλέπεις ψυχές, λιγνές οπτασίες ξημερώματα,
αδιέξοδα και έναν Άδη στολισμένο στο φως!
Ο έρωτας και ο θάνατος συμμετέχουν αφιλοκερδώς!
Θα μείνεις έξω, μακριά από το δακρυσμένο καντήλι μας,
ψυχρή ηδονή της θάλασσας βότσαλο λουστραρισμένο!
Βουτηγμένο το κόκαλο σε ριπές, ρυπογόνες αισθήσεις...
διαβάζω τα χθες και τα σήμερα βλέπω κατάματα,
στο κατώφλι μας δεν φυτρώνει γαρδένια και έλατος!
Νυχτώνει απόψε ξανά το σκοτάδι και η σιωπή,
αυτή η απέραντη γκρίζα σου σιωπή!

"windows II" © 27/11/15 γ.κ.

οι πολύτιμοι διακόπτες κλείνουν ανοίγοντας,
νέα μονοπάτια, νέα αδιέξοδα, νέα νεκρά κύτταρα!
οι δρόμοι του παρελθόντος μεταμφιέζονται!
οι δρόμοι του παρόντος παραμορφώνονται!
οι δρόμοι του μέλλοντος εξανεμίζονται!
όλα κυλούν συναρπαστικά μέχρι χθες, μέχρι πριν, έως τότε!
κάθε ψυχρό πρωινό ξεθάβω τα όνειρά σου από την Γη.
έτσι για να τα θάψω μαζί με τα δικά μου στον αιώνα που χάσαμε!

© 11/12/15 "before the dawn" γ.κ.

από που ξεφύτρωσες ?
πάντα κρύο είχαν οι εποχές σου ?
τα χρόνια που έζησες τι είδες ?
όταν γυρίσεις από κει πούρθες τι θα τους πεις ?
Στα μάρμαρα και στα πλακάκια 
στα χώματα και στις άμμους
στα παρκέ και στις ξύλινες καρδιές
ποτέ δεν επένδυσα τα όνειρά μου!
Τα έζησα όλα, τα ζω όλα, θα τα δω όλα,
ως την αρχή, από κει πούρθα!
Πάντα κρύο είχε η κάθε εποχή μου...
αν ξημερώσει ξανά θα έχω πετύχει!

12/12/59 "alive" γ.κ.(12/12/15)

Ο χρόνος τελειώνει!
Ο γνωστός χρόνος!
Ο άλλος, ο άγνωστος υπάρχει!
Ο καιρός ψυχρός!
Ο γνωστός καιρός!
Ο άλλος, αλλού δεν ξέρω!
Να γελάς μου έλεγε κάποτε Μία!
Τα δάκρυα έτρεχαν από τα γέλια!
Θα περάσουμε μαζί στην απέναντι όχθη!
Σε κάποιο χρόνο!
Άγνωστο χρόνο!
Με έναν καιρό!
Δεν ξέρω πως θάνε!
Μαζί, εσύ, εγώ και η ανέξοδη σιωπή μας!

15/12/15 © γ.κ. "the other year"

Δεν σώζω τίποτα πια...
τα αφήνω όλα στον χρόνο,
ξεχασμένα και πάντα αναλλοίωτα,
καθαρά και με πόρτες να ανοίγουν...
Δεν ξεχωρίζω τις εποχές μας...
τα αφήνω όλα στο σινεμά!
Τα ψηφία ανέκαθεν ήταν μηδέν και ένα.
Αν έχεις το νου σου ίσως και να σωθείς,
αν έχεις τα χέρια σου, και το κορμί σου από ατσάλι,
αν κρύβεις χρυσάφι ίσως και να το αντέξεις...
ένας μικρός πειρασμός μας ξεπέρασε νταρλινγκ!
Μια ανοικτή πόρτα προς τον παράδεισο... χειμερινή!
Ξεχασμένη, απόμακρη καλοκαιρινή μου κόλαση!

16/12/15 © γ.κ. "νταρλινγκ"

Η φλογέρα και το ταμπούρλο!
Τα σύμβολα και οι κλειδαρότρυπες...
Ο ήχος του ανέμου, τον ακούω νεκρός!
Δεξί και αριστερό μου χέρι πιάσε κοπίδι,
μύτη λευκή βουτηγμένη σε σκόνη,
κουραμπιές ήταν ο δολοφόνος!
Πονάς, πονάει, πονούν και ο γυμνοσάλιαγκας!
Ύμνοι εθνικοί, καυτοί και πιπεράτοι,
Να καίει η Φλωρίνης, να νιώθω θαλπωρή,
Το ταμπούρλο έσκασε, θησαυρός εν αιθρία,
ο θυρεός παραμένει πόρτες κλειστές, κιβδηλοκαμωμένες!
Πρόσω ολοταχώς στο ποίμα, στο θύμα, στον παραπλανητή!
Μυστικό γράμμα διαβάζεις, νηστικό και αποκαμωμένο,
ο άλλος το πρωί πήδηξε... ήταν έξι ορόφους ψηλά!

18/12/15 © γ.κ. "εορταστικό"

Ακουαρέλες και καμβάδες,
Μπόρχιδες και ονείρατα σε πορτοκαλί δειλινά...
πόσες ψυχές πετσοκόβονται εσαεί!
Η προτομή εθνικό σύμβολο, μαρμάρινο μαυσωλείο,
γεννάει ο πόνος και η παγωνιά της ψυχής μας...
τα βήματα στην πομπή θεατρικά μονόπρακτα επιβίωσης,
στην αντιβίωση και στην πενικιλίνη βυθίζομαι,
εξαγνίζομαι με την επιστροφή μου στο μαύρο!
Δεν θέλω να ξέρω το αύριο,
δεν θέλω να ξέρω εσένα σατέν πανωφόρι,
δεν θέλω να δω την ανατολή σου στην θάλασσα,
ο τοίχος βαμμένος δολιοφθορά και λιβάνι,
το θυμιατό σου μυρίζει στην χόβολη, σάρκα
που ιδρώνει βουλιάζοντας τις ορμές μας στο άγνωστο!.

18/12/15 © γ.κ. "εορταστικό 2"