Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

επι.Β

-Ξέρω τι θέλεις! Τι θέλετε όλοι σας...
-τι θέλω... ?
-Όμορφες στιγμές, αισιόδοξες, ποταμάκια που αργοκυλάνε νωχελικά, ήλιους που ανατέλλουν, τις αμυγδαλιές ανθισμένες... ουράνιες απαλές μελωδίες και άλλα τέτοια! 
-Δεν είναι όμορφα όλα αυτά?
-όμορφα είναι σε έναν όμορφο κόσμο... νιώθεις τον κόσμο όμορφο ? Αλλά τι λέω Εσύ είσαι στον δικό σου κόσμο...
Περπατούσαμε σε έναν δρόμο με ριγμένα κίτρινα φύλλα, έρημο και ήσυχο!Επιτέλους είχαμε καταφέρει να συναντηθούμε!Μάλλον χάρη θα μούκανε! Δεν εξηγείται αλλιώς!
-Ο δικός μου ο κόσμος είναι σαν τον δικό σου, απλά έχω μια περισσότερο οικονομική άνεση!Αυτό είναι όλο.
Μου το είπε με μια ελαφρά μελαγχολία, εσωτερική, ίσως και νάθελε να αποτινάξει από πάνω της το βάρος... Ένα βάρος που μετριόταν σε χρυσό!
-Μπα οι κόσμοι μας είναι εντελώς διαφορετικοί, το είχες πει και παλιά... το ξέχασες ?
-Ναι τότε... έτσι θα είναι αφού το είπα τότε.. Εκτός και αν...
-Εκτός και αν τι ?
-Άστο δεν έχει κανένα νόημα πια... Δεν βλέπεις γύρω σου ο κόσμος μου και ο δικός σου γκρεμίζονται... δεν υπάρχει επιστροφή... δεν υπάρχει πια ζωή...
-έχεις πιει ?
-ξέρεις ότι πίνω συχνά!
-Ναι και μ' αρέσει ... πιομένη θάσουν τότε που μου είχες πει πως δεν θες να με μοιράζεσαι, πως δεν τα αντέχεις αυτά... και άλλα... έπαιζες μαζί μου το ήξερα από τότε... αλλά το ήθελα... αφήνω πολλές φορές τον εαυτό μου να χάνεται μες στις πληγές μου... μέσα στα λάθη μου... 
-Τι λες ? Ξέρεις τι λες ? 
-Ξέρω πάντα ξέρω τι λέω... απλά όπως είπες και συ δεν έχει νόημα πια... τόσο διαφορετικές διαδρομές ζωής... 
Ο δρόμος έφτανε στο τέλος του! Τα κίτρινα φύλλα κάθε χρόνο υπάρχουν εκεί.! Περπατώ μόνος κάθε χρόνο... εκεί! Θέλω και γω να μπω σε έναν άλλο κόσμο... άργησα το ξέρω... δεν θα μπω ποτέ... το γνωρίζω... Τόσα θέλω, θέλω, θέλω δεν φτάνουν ούτε άλλα 50 χρόνια... 
-Σήμερα δεν έχω πιει τίποτα... απολαμβάνω τον περίπατο μαζί σου αυτό δεν σου φτάνει?
-Όχι δεν φτάνει και το ξέρεις... θα σε δω ξανά τον επόμενο αιώνα... και αυτό το ξέρεις... δεν μπορείς να δεις τον σημερινό, δεν βλέπεις τίποτα, ποτέ δεν είδες... όλα είναι παιχνίδι... το παιχνίδι των λυγμών... έχεις δει την ταινία ?
Πάντα έκανα διαφορετικές σκέψεις μέσα μου από αυτά που έλεγα απ' έξω!Συνήθως δεν σκεφτόμουν ποτέ αυτά που έλεγα πάντα!Τελευταία σκέψη μέσα μου! Που να ήξερε πως ήμουν πολλά χρόνια του οινοπνεύματος και όχι του πνεύματος... Που νάξερε... ειδικά όταν και συ ο ίδιος δεν ξέρεις ποιος είσαι... Τίποτα δεν έχει σημασία πια...Όλα είναι κείμενα σε χαρτί να περνά ο χρόνος που μας απομένει... έτσι απλά!

21/12/15 © γ.κ. "επίλογος Β"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου